در آن صورت خودروسازان چینی به رقابت شدید می‌افتند تا خودروهای خود را صادر کنند. بیل راسو می‌گوید: تا چند سال دیگر مازاد ظرفیت چین به 10 میلیون دستگاه می‌رسد که باید برای آن در دنیا بازار پیدا کند و واقعیت این است که 10 میلیون دستگاه معادل کل تولیدات ژاپن در سال 2012 است!

این ظرفیت مازاد فقط مختص تولید خودرو نیست بلکه این موضوع شامل قطعه‌سازان هم می‌شود. قطعه سازانی که در سایه انواعی از مشوق‌ها و سیاست‌گذاری‌ها دولت چین ایجاد شده‌اند و از شیر مرغ گرفته تا جان آدمیزاد می‌سازند و در پی بازارهای جدید خواهند بود. 

بر اساس گزارش‌های منتشره 10 خودروساز اصلی چین، تا سال 2020 ظرفیت خود را به تولید سالانه 35 میلیون دستگاه خواهند رساند. برنامه‌ریزی برای تولید این تعداد خودرو تنها بر اساس میران رشد تقاضای بازار داخلی چین صورت گرفته است.

آمارها خبر از اشباع بازار داخلی چین می‌دهند همین موضوع باعث شده که خودروسازان چین در پی بازارهایی در آن سوی مرزهایشان باشند و بر اساس تجربه‌اشان از انواع روش‌ها برای نفوذ در این بازارها بهره گیرند، بازار ایران از این تلاش‌ها بی نصیب نبوده بطوری که طی 10 سال گذشته شاهد حضور بیش 30 مدل خودروی چینی در بازار ایران هستیم؛ حضوری که صنعت خودرو را در آستانه انتخابی دشوار قرار داده است. یا باید با خودروسازان چین وارد مرزهای تازه‌تری از همکاری شود و یا اینکه فقط به همان واردات و مونتاژ اکتفاء کند. بین این دو گزینه واردات و مونتاژ آورده‌ای برای صنعت خودروسازی ما نخواهد داشت اما آیا همکاری عمیق‌تر با چینی‌ها می‌تواند ما را به مقصدی به نام خودروسازی برساند؟

اگر چه پاسخ صریح به این پرسش نیاز به بررسی بیشتر دارد اما به نظر می‌رسد همکاری با صنعت خودروی چین همچو شمشیری دو لبه است هم فرصتی مناسب در اختیار خودروسازان ما قرار می‌دهد هم تهدیدی جدی برای آنان خواهد بود.

تهدیدی که ممکن است صنعت خودروی ما را از قبل همکاری با چین تهدید کند آن است که سرعت قطار توسعه صنعت خودروی چین بر اساس پاسخگویی به نیازهای داخلی آن کشور تنظیم شده است، معنای دیگر این سخن این است که پس از مدتی بازار چین با بحران تولید مازاد مواجه خواهد شد. 

اگر پیش‌بینی «بیل راسو» درست باشد چین در سه سال آیند با 10 تولید میلیون خودور مازاد بر نیاز داخلی‌اش مواجه خواهد شد. حال اگر چین نتواند این حجم از تولید را به سایر بازارهای دنیا عرضه کند, صنعت خودروی چین از کار خواهد افتاد. اما می‌دانیم که چینی‌ها بیدی نیستند که از این بادها بترسند آنها برای حضور در بازار رقابتی تجارب بسیاری دارند و برای موفقیت از روش‌های معمول و نامعمول بسیاری بهره خواهند گرفت.

اما فرصت ما در چیست؟ اگر به بازارهای صنعت خودرو نگاهی بیندازیم متوجه می‌شویم که بنا به دلایل بسیاری بازار نوجوان خودروهای برقی و هیبریدی رو به گسترش است. مسائلی از جمله نگرانی از اتمام سوخت‌های فسیلی و موضوع آلایندگی هوا به این تغییر رویکرد دامن زده است.

چین از جمله کشورهایی است که این تغییر را به خوبی احساس کرده است بر اساس مستندات موجود، چین در نظر دارد تا سال ۲۰۲۰ میلادی ۵ میلیون خودرو الکتریکی تولید کند به عنوان مثال شرکت خودروسازی BYD، یکی از اصلی‌ترین تولید کنندگان ۵ میلیون خودرو الکتریکی این کشور خواهد بود. جالب است که بدانیم چند ماه پیش همین خودروسازی BYD، اولین اتوبوس‌های باطری‌دار را در دو خط اتوبوس‌رانی لندن افتتاح کرد.

با توجه به گستردگی استفاده از خودرهای برقی و پیشتازی چین در تولید این خودروها, شاید همکاری در این زمینه بتواند فرصت جدیدی فراروی صنعت خودروی ایران قرار دهد هم صنعت راهی نوین را تجربه نماید و هم مردمانی که صنعت برای رفاه آنان ایجاد شده از پس دود و آلودگی هوا اندکی سالم‌تر زندگی کنند.

 

احمد فرهادی

 

منبع: موج