printlogo

سمند سورن مجهز به موتور توربوشارژر دارای مصرف 7. 3 لیتر در صد کیلومتر، 155 اسب‏ بخار توان، 215 نیوتن ‏متر گشتاور، حجم 1700 سی‏ سی و سطح آلایندگی آن برابر یک موتور 1600 سی ‏سی است.
کد خبر : 16583
تاریخ انتشار : 07 تیر 1397 12:29:00

هر گونه کپی برداری کامل یا بخشی از مطالب این سایت در سایر سایت های اینترنتی، نشریات کاغذی، شبکه های اجتماعی و ... حتی با ذکر منبع ممنوع و فقط با اجازه کتبی از «خبرماشین» بلامانع است. سمند سورن مجهز به موتور توربوشارژر دارای مصرف 7. 3 لیتر در صد کیلومتر، 155 اسب‏ بخار توان، 215 نیوتن ‏متر گشتاور، حجم 1700 سی‏ سی و سطح آلایندگی آن برابر یک موتور 1600 سی ‏سی است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خبرماشین» به نقل از «مجله ماشین» - فناوری توربوشارژ از آخرین روش‏ های بهبود کیفیت عملکرد موتور است که ورود هوای بیشتر به سیستم احتراقی، قدرت و گشتاور بالاتری را در اختیار خودرو قرار می‏دهد. ورود 30 برابری هوای بیشتر به محفظه احتراق و بهبود 40 درصدی راندمان موتور، از جمله موارد مهم در این خودرو به شمار می‏رود. در توسعه فناوری توربوشارژ، علاوه بر اضافه شدن توربوشارژ، گیربکس، سیستم مدیریت موتور، سیستم‏های سوخت رسانی و هوارسانی، اگزوز، بهینه ‏سازی طراحی دسته موتورها، تغییر مسیرهای ورود هوا و خروج دود، اضافه شدن اینترکولر برای سیستم هوای ورودی و تعویض لوله‏ های اگزوز، تغییر مدار خلاء ترمز و تغییر تمام سیستم ‏ها برای سازگاری با قدرت و گشتاور بالایی موتور دیگر تغییرات این خودرو که به واسطه نصب موتور توربوشارژ در خودرو ایجاد شده است. حداکثر سرعت سورن مجهز به موتور توربوشارژ، نزدیک به ۲۱۰ کیلومتر بر ساعت و شتاب صفر تا صد آن، حدود ۹ ثانیه است که در مقایسه با سورن فعلی با شتابی برابر ۱۳ ثانیه چشمگیر خواهد بود.

 


برای جلوگیری از کاهش بازدهی تنفسی موتور در اثر رقیق شدن هوا، فشار هوای تزریقی به آن به کمک کمپرسور افزایش می‏یابد و در نتیجه گشتاور آن در ارتفاعات، با سطح دریا یکی است. در این موتور، علاوه بر افزودن توربو، پیستون و شاتون تقویت شده و شمع و سوپاپ‏ های دود، واشر سرسیلندر و بدنه سیلندر و منیفولد اگزوز تغییر کرده است.
با نگاهی گذرا به رویکرد خودروسازان بزرگ در به کارگیری پیشرانه ‏های کم حجم و پرقدرت در خودروهای جدید، درخواهیم یافت که صنعت خودرو به سمت کاهش مصرف سوخت و افزایش بازدهی نسبت به حجم موتور حرکت میکند. از این رو، استفاده از سازوکارهای پرخوران (سوپرشارژر و توربوشارژر) در پیشرانه‏ها، به امری ناگزیر در طراحی آنها بدل شده است. در این راه، خودروسازان بزرگ همچون مرسدس بنز، ب‏ام‏و و فورد پیشگام بوده‏اند، به طوری که پیشرانه 5/۱ لیتری توربوشارژ ب‏ام‏و که در مدل i8 مورد استفاده قرار می‏گیرد، در سال ۲۰۱۵ توانست به سلطه پیشرانه فورد به عنوان بهترین موتور سال پایان دهد. در میان موتورهای مجهز به سامانه ‏های پرخوران، انواع شارژکننده ‏های توربینی (توربوشارژرها) از محبوبیت بیشتری برخوردارند. ازجمله موضوعاتی که در پیشرانه‏ های اتمسفریک یا تنفس طبیعی وجود دارد، افت قدرت و گشتاور پیشرانه در مکان‏های مختلف به نسبت ارتفاع از سطح دریا است. به طور مثال در شهری مثل تهران که به صورت میانگین ارتفاع ۱۲۰۰متری از سطح دریا وجود دارد، پیشرانه با افت قدرتی حدود ۱۲ تا ۱۵ درصد روبه رو می‏شود. این افت قدرت به دلیل کاهش چگالی هوا اتفاق می‏افتد. این امر به دلیل ایجاد افت قدرت در پیشرانه باعث می‏شود تا راننده فشار بیشتری بر پدال گاز اعمال کند و دور موتور را بالا ببرد.

 


ناگفته پیداست که افزایش دور موتور همراه با افزایش مصرف سوخت، استهلاک و آلایندگی بیشتری خواهد بود. درست همین جا است که توربوشارژها و در کل سیستم‏های پرخوران، راه حلی مناسب برای این موضوع هستند. این سیستم‏ها تنها یک هدف را دنبال می‏کنند و آن، افزایش بازده حجمی پیشرانه است. به بیانی ساده تر، با استفاده از سیستم‏های پرخوران می‏توان در حجمی مشخص، چندین برابر هوا را به نسبت پیشرانه‏ های اتمسفریک جای داد. وقتی که اکسیژن بیشتری برای سوختن در سیلندر داشته باشیم، سامانه مدیریت الکترونیکی موتور میزان سوخت موردنیاز را تخمین می‏زند و نسبت هوا به سوخت را تنظیم میکند تا بیشترین قدرت حاصل شود. در کشوری مثل ایران که خودروها در شهرهای مختلف با ارتفاع و دمای متفاوت تردد می‏کنند، دمای هوای ورودی به سیلندر میتواند نقش بسیار مهمی در تولید قدرت کافی داشته باشد، زیرا دما نقش مهمی در افزایش یا کاهش بازده حجمی پیشرانه و درنتیجه افزایش یا کاهش قدرت تولید شده دارد.