قرارداد ایران‌خودرو و پژو در حالی این روزها به بوته نقد گذاشته شده که تقریبا تمام مباحث به تاثیرات این قرارداد در صنعت خودرو ختم می‌شود و کمتر کسی درباره اثرات آن بر قطعه‌سازی صحبت به میان می‌آورد.
نحوه سرمایه‌گذاری پژو در ایران، خودروهای مدنظر این شرکت برای بازار کشور و صادرات و...، از جمله مسائلی هستند که در حال حاضر از آنها به‌عنوان نقاط ضعف و قوت قرارداد این شرکت با ایران‌خودرو، یاد می‌شود، حال آنکه به اعتقاد برخی از کارشناسان، مساله مهم دیگر «میزان توجه به قطعه‌سازی» در قرارداد مربوطه است.
هر چند هنوز مشخص نیست ایران‌خودرو و پژو تا چه حد به قطعه‌سازی و انتقال تکنولوژی و فناوری به این صنعت، توجه کرده‌اند و جزئیات این مساله چیست، اما به هر حال فعلا کمتر کسی به این نکته توجه می‌کند که موفقیت قرارداد این دو شرکت، تا حد زیادی به ارتقای صنعت قطعه کشور بستگی دارد.
به‌عبارت بهتر، این روزها به جای اینکه بر سر برنامه پژو برای قطعه‌سازی ایران بحث و مناظره شود، بیشتر مباحث به سمت مدل خودروها و صادرات و... رفته است. اوضاع به شکلی است که کمتر کسی از پژو می‌پرسد چه برنامه‌ای برای قطعه‌سازی کشور و داخلی‌سازی قطعات محصولات خود در ایران دارد و آیا مانند گذشته رفتار می‌کند، یا رویه‌اش تغییر خواهد داد.
پژویی‌ها طی دوره قبلی حضور خود در ایران، رفته‌رفته از نظارت‌شان بر قطعه‌سازان کشور کاستند و کار به جایی رسید که اواسط دهه ۸۰ و به‌دلیل همین عدم‌نظارت، خودروهای تولیدی این شرکت (در ایران) دچار آتش‌سوزی شده و این اتفاق هم اعتبار پژو را زیر سوال برد و هم ایران‌خودرو را. با این حساب، پژو اگر می‌خواهد اتفاقات تلخ گذشته تکرار نشود، راهی جز نظارت بر روند تامین قطعات محصولات خود در ایران، ندارد و همین نظارت است که می‌تواند سبب ارتقای کیفی محصولات این شرکت در بازار کشور شود.
به‌عبارت بهتر، پژو اگر می‌خواهد حضوری مثمرثمر را در صنعت و بازار خودرو ایران تجربه کرده و بهتر است تمرکزش را روی ارتقای کیفیت بگذارد و این هدف زمانی محقق می‌شود که خودروساز فرانسوی نظارتی دقیق و محکم بر روند تولید و تامین قطعات محصولاتش (در ایران) داشته باشد.
منبع: خبرآنلاین