حضور سالی است که خودروهای چینی پا به بازار ایران گذاشته‌اند و با برندهای مختلف شروع به فروش خودروهای خود در ایران کرده‌اند؛ تا جایی که تا حدودی نیز جایگاه بعضی از خودروهای ایرانی را نیز در بازار گرفته‌اند.
این خودروها که در حال حاضر جزو برندهای ضعیف هستند و در صنعت خودرو دنیا نیز از رتبه پایینی برخوردارند، در ایران به عنوان خودروهای باکیفیت و وارداتی به مردم و مشتریان معرفی می‌شوند و تبلیغات گسترده‌ای از آنها در بازار وجود دارد.
بر این اساس، این روزها شاهد هستیم که خریداران خودرو و کسانی که جزو طبقه متوسط به پایین جامعه هستند، توان مالی خرید خودروهای کره‌ای و ژاپنی که حدود قیمتشان بالای ۱۰۰ میلیون است را ندارند و از سوی دیگر، به دلیل ناامیدی از کیفیت خودروهای تولید داخل که روز به روز نیز بی‌کیفیت‌تر می‌شوند، مجبور به خرید خودروهای چینی در بازار می‌شود.
این در حالی است که این خودروها هم دست‌کمی از خودروهای تولید داخل ندارند و پس از مدت کوتاهی دچار مشکلات فنی شده و در بعضی موارد نیز خیلی از قطعات این خودروها برای تعویض یا تعمیر در دسترس مشتریان قرار ندارد. آن هم در جایی که ما در سال‌های گذشته توانسته بودیم یک‌سری از برندهای خوب خودرو را به مردم عرضه کنیم. خودروهایی از قبیل مگان، زانتیا و ریو که پس از گذشت سال‌ها از تولید آنها، همچنان مردم راضی از این سه نوع خودرو هستند، ولی امروز با جایگزین کردن خودروهای چینی از قبیل لیفان، ام‌وی‌ام و جک، نتوانسته‌ایم جایگزین خوبی برای این خودروها باشیم.
با این وجود، در حال حاضر این سوال مطرح است که دست‌اندرکاران خودرو نباید با تامل بیشتر روی واردات خودرو، به‌دنبال خودروهای بهتر برای مردم باشند تا خودروهای چینی که دارای استانداردهای جهانی در گاهی موارد نیستند، در بازار فعالیت نکنند و به مشتریان عرضه نشوند و در مدت کوتاهی نیز دچار نقص فنی نشوند. آیا با نظارت بیشتر نمی‌توان خودروهای با کیفیت‌تر و با قیمت مناسب‌تر از کشورهای صاحب صنعت خودرو وارد ایران کنیم؟
منبع: خبرآنلاین